Hershey’s dorp

Een baan voor het leven. Een goede tien jaar geleden niet eens zo een vreemde gedachte voor veel mensen. Anno 2013 echter een compleet achterhaald idee. Een dusdanig lange relatie gaan we niet meer met elkaar aan, daarvoor is de tijdsgeest teveel veranderd. Voetballers die van club naar club gaan, relaties die duren zo lang het leuk blijft en elke keer stemmen we weer op een andere politieke partij. Soms lijkt het wel of de enige lange termijn verbinding die men nog wil aangaan een tattoo is.

Op de arbeidsmarkt zie je het aantal zzp’ers spectaculair stijgen en dit komt niet alleen door de crisis. Veel voormalige werknemers wensen niet langer exclusief voor een organisatie hun kennis en vaardigheden in te zetten. Ook werkgevers hebben inmiddels een andere, meer afstandelijke visie op werk ontwikkeld. Dit is best jammer, want veel organisaties zagen voorheen dat ze een zorgplicht hadden voor hun werknemers.

Die zorgplicht faciliteerde een sterke wederzijdse verbinding en loyaliteit. Je voelt dat wat je doet gewaardeerd wordt als werknemer. Uit onderzoek blijkt dat mensen die zich gewaardeerd voelen net even een extra tandje bijschakelen en dus harder werken. Er zit veel meer achter dan een goed salaris. Werknemers gaan zich verantwoordelijk voelen voor het gezamenlijk doel en de missie van een organisatie. Ze voelen zich onderdeel van het groter geheel. Iedereen krijgt hart voor de zaak!

Een van de mooiste voorbeelden van dit principe vind ik het Amerikaans bedrijf Hershey, je weet wel van de chocolade. De zaken gingen begin van de 20e eeuw best goed voor meneer Hershey en hij had een nieuwe fabriek nodig. Hij bouwde echter geen fabriek, maar een dorp. Van huizen tot kappers en banken, tot een hele infrastructuur om de bevolking naar dichtbijgelegen stadjes te vervoeren en weer terug. Er werd zelfs een attractiepark gebouwd! Zo bood hij de mensen die in zijn fabriek werkten meer dan alleen een baan en creëerde hij op deze manier een hele gemeenschap.

De manier waarop we qua werk verbindingen aangaan is dus sterk aan het veranderen. Echte Hershey’s zijn er zover ik weet niet meer. Zowel werkgevers als werknemers dienen mee te veranderen om te “overleven”. Tegelijkertijd zullen we op een nieuwe manier verbindingen met elkaar moeten aangaan. Hoe, is een vraag die voor iedereen een ander antwoord zal hebben. Toch, zonder echte verbinding blijven mission statements slechts dromen die nooit in vervulling zullen gaan.