Glory days

Onlangs hoorde ik Elizabeth Gilbert spreken, schrijfster van de wereldwijde bestseller Eat, Pray, Love. Ze vertelde hoe lastig ze het vond om na haar waanzinnige succes weer zo’n bestseller te schrijven. Want: grote kans dat ze in haar carrière als auteur haar hoogtepunt al had bereikt.

Het is voor topsporters ook geen onbekend fenomeen. Zwemmer Maarten van der Weijden stopte zijn carrière nadat hij zijn Olympische plak had behaald en tot Sporter van het jaar 2008 was gekozen. Andere sporters gaan weer zo lang door dat het pijnlijk wordt. Neem voetballer Romario: hij beleefde zijn hoogtijdagen in de jaren ‘80 en ‘90, maar beëindigde zijn voetbalcarrière pas in 2010.

Ik las laatst dat DJ Edwin Evers wil stoppen als hij merkt dat hij niet meer beter kan. Hij wil niet gedwongen worden om te stoppen. Maar hoe weet je of je nog op je hoogtepunt bent? En wanneer ben je vergane glorie?

Bij voetballers, auteurs en andere artiesten zijn hun glory days redelijk zichtbaar. Dat is  bij ons ‘normale mensen’ met ‘normale banen’ minder expliciet. Het verschil tussen de gewone mens en de artiest is dat de laatste over het algemeen diepe dalen ervaart omdat deze ook hoge pieken beleeft.  Maar ook bij ons komt er een moment dat de beste jaren in onze carrière achter ons liggen. En zijn we er ons dan van bewust? Durven we iets anders te doen?

Een gewetensvraag: Wat zijn jouw hoogtepunten tot nu toe? Is jouw carrière de Himalaya of een polderlandschap? Kan je beter? Heb je het geprobeerd? En durf je jezelf opnieuw uit te vinden?

Een voorbeeld van iemand die zichzelf steeds opnieuw uitvindt is Gordon Sumner. Hij werkte als bouwvakker en buschauffeur. Werd daarna leraar. Speelde basgitaar in een rockbandje. Gaf zijn vaste baan op en ging volledig voor dat bandje. The Police werd wereldberoemd en stopte op haar hoogtepunt. Gordon ging verder als Sting en ging van jazz naar wereldmuziek, van pop naar barok. Scoorde hit na hit. Maar veel belangrijker, vond elke keer nieuwe passie in zijn muzikale ontdekkingsreizen.

Die ambitie om de  grenzen op te zoeken vind ik inspirerend. Ik prikkel mezelf om, net als Sting, uit mijn comfortzone te treden, vaker in de adventure zone te zitten en mijn grenzen op te zoeken. Een spannende zone, die lef vraagt. Als ik de adventure zone niet had opgezocht, had ik nooit als trainer gewerkt, nooit mijn eigen bedrijf gehad en zeker niet mijn droombaan gecreëerd. All glory comes from daring to begin!