Een eerste levensbehoefte Tot aan de jaren 80 was het in Amerikaanse ziekenhuizen ten strengste verboden om te vroeg geboren baby’s uit hun couveuses te halen en aan te raken. De tere zenuwstelsels van de kleine hummeltjes konden worden aangetast. Maar er was iets eigenaardigs: hoe goed alle omstandigheden ook waren in het ziekenhuis, de baby’s namen niet toe in gewicht. Pas toen ze thuis waren, gingen ze groeien. Behalve in één ziekenhuis, daar groeiden een aantal baby’s wél normaal. Wat bleek? Deze gelukkige kleintjes hadden een lichtelijk rebelse zuster. Tijdens haar nachtdiensten, pakte ze de baby’s op en streelde ze over hun ruggetjes om ze te kalmeren. In de psychologie bestaat er een heel bekend experiment dat net zoiets aantoont bij aapjes. In de jaren 50 stopten een paar onderzoekers een stel jonge aapjes in een kooi met twee ‘moeders’: één bestond uit zacht badstof, de ander uit een glazen cilinder waar de aapjes melk uit konden drinken. Ondanks de melk bij de glazen moeder, kozen alle aapjes het vaakst voor de knuffel-mams. Daar voelden ze zich het veiligst en waren ze het rustigst. Daarnaast bleken de aapjes die nauwelijks warmte hadden gekend in hun babytijd zich te ontpoppen tot ware pestkoppen. Wat het voorbeeld van de baby’s en het experiment van de aapjes laten zien, is dat contact of verbondenheid één van de eerste levensbehoeften is. We hebben het nodig om te overleven. Niet alleen als baby, maar ook als we ouder worden. Niemand wil alleen zijn. Naast dat het mensen ontzettend ongelukkig kan maken, is het ook nog eens niet goed voor gezondheid! Er blijken heel veel voordelen te kleven aan verbondenheid met anderen. Mensen met sterke vriendschappen leven langer; mensen die sociale steun ontvangen, hebben minder stress en daarnaast krijgt het immuunsysteem er een boost van. Anderzijds kan eenzaamheid hartproblemen, een hoge bloeddruk of depressies tot gevolg hebben. Je kunt dus letterlijk ziek worden van afzondering! Ik pleit nu echt niet voor knuffelsessies of wekelijkse group hugs. Al hoewel, als je daar zin in hebt, waarom niet? Maar je kunt ook op andere manieren verbinding maken. Aandacht hebben voor de mensen om je heen is het begin. Dus, waar ga jij beginnen? Of liever: bij wie?