De spreekbeurt

Daag jezelf uit. Ik zeg het vaak genoeg tegen mezelf en tegen de mensen om me heen. Uitdagingen aangaan is belangrijk voor je zelfvertrouwen. Maar het is ook verschrikkelijk eng. Aan iets nieuws beginnen is altijd eng, je hebt het immers nog nooit gedaan. Een start is eigenlijk altijd onzeker.

Toen ik samen met Kas en Johan mijn workshop ging ontwikkelen, was ik ook bang voor wat er kon gebeuren. Ik heb erg geworsteld met de onzekerheid. “Kan ik dit wel?”, “Wat ga ik in godsnaam doen als dit niet lukt?”. De afwijzing, daar was ik misschien nog wel het meeste bang voor. Kas zei toentertijd: “Joost, we stoppen niet met jou, maar je moet er wel energie in stoppen.” Ik werd omgeven met goede en fijne mensen die mij bleven steunen. Ook al had ik af en toe een misser.

Mijn missers zitten vaak in de voorbereiding van een presentatie. Kun je jouw spreekbeurten op de basisschool nog herinneren? Die eerste was toch zenuwslopend? Maar hoe meer je het oefent, hoe beter je erin wordt. Ik was altijd dat jongetje dat niets aan voorbereiding deed en spontaan een verhaal begon op te hangen. Je kent hem vast wel. Ik wist van mezelf dat ik voor een presentatie toch wel een zesje kon scoren. En daar nam ik genoegen mee. Maar ondertussen wist ik natuurlijk donders goed dat ik de schuld kon geven aan de voorbereiding en niet aan mijzelf als ik weer eens thuis kwam met een zesje en niet met iets hogers. Zo was ik veilig voor de ‘schuld’: ík was niet slecht in spreekbeurten, ik had me gewoon niet goed voorbereid.

Mijn voorbereiding zou nog steeds beter kunnen. Ik blijf het moeilijk vinden om in mijn eentje een presentatie te oefenen. Ik voel dat ik een workshop moet beleven. Ik leer het beste door het gewoon te doen, door de uitdaging aan te gaan. Elke nieuwe workshop blijft hierdoor spannend. Dat jongetje uit de zesde klas is nog niet helemaal verdwenen. Gelukkig werd het spreken comfortabeler en leuker naarmate ik het vaker deed. Ik ging me meer bezighouden met de mensen die naar mij luisterden, dan met mezelf.

Wat ik zo ondertussen wel geleerd heb, is dat de opbouw naar zekerheid wordt gekenmerkt door vele periodes van onzekerheid. Deel deze onzekerheid eens met anderen, je zult je verbazen over de herkenning van anderen. En dan: op weg naar de zekerheid!